سخت است درک کردن دختری 
که سال هاست
به نقطه ای نا معلوم خیره مانده!
چند بار صدایش میزنی 
صورت میچرخانَد و 
با لبخندی تلخ میگوید ؛ جانم؟!؟! و اینجا 
شروع خیره ماندن توست ! 
شروع خیره ماندنت!
غرق  در فکری مریض 
که دخترک به چه کسی فکر میکند! 
چرا انقدر شکننده است! 
چه اتفاقی برایش افتاده!
چرا؟ چرا؟ چرا؟ 
و دختر هنوز خیره به 
آغوشی است پر از امنیت ،
به دستانی که گرم باشد 
به لبخندی که تلخ نباشد 
به دوستت دارمی که 
راست باشد 
یک حقیقتِ 
نه یک غریزه! 
سخت است...